in-gĕnĕro, āvi, ātum, 1, v. a.
I To implant , engender , produce.
A Lit.: natura ingenerat amorem in eos qui, etc., Cic. Off. 1, 4, 12: homini soli cupiditas ingeneratur, id. Fragm. ap. Non. 123, 5: non ingenerantur hominibus mores, id. Agr. 2, 35, 95: ingenerata familiae frugalitas, id. Sest. 9, 21: haec astro ingenerata, id. Div. 2, 46, 96.—
B Transf., to generate , create : animum esse ingeneratum a Deo, Cic. Leg. 1, 8, 24: societas quam ingeneravit natura, Liv. 5, 27, 6.—
II Transf., to plant. — Absol. : ingenera; nunc sunt genitalia tempora mundi (sc. tellurem), Col. 10, 196.