inhonestus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ĭn-hŏnestus, a, um, adj.

I Dishonorable , disgraceful , shameful (class.): eho, impure, inhoneste, labes popli! Plaut. Pers. 3, 3, 4: simus, Cic. Rosc. Am. 18: ignotā matre inhonestus, Hor. S. 1, 6, 36: vita, Sall. C. 20, 9: exitus nobis non inhonestus, inglorious , Prop. 2, 26, 58 (3, 22, 38 Müll.): mors, id. 2, 7, 89 (2, 8 b, 27 M.); Liv. 29, 18: vulnus, Verg. A. 6, 497: (hostes) inhonesta vulnera tergo accipiunt, Ov. F. 2, 211: pax, Tac. A. 15, 25: Vitellius gulā et ventre sibi inhonestus, id. H. 2, 31 Orell. N. cr. : nihil injustum atque inhonestum, Auct. Or. pro Dom. 41: quid hoc joco inhonestius, more indecent , Val. Max. 7, 8, 9.— Sup. : inhonestissima cupiditas, Cic. Quint. Fr. 1, 1, 6 fin. : homo turpissimus atque inhonestissimus, id. Rosc. Am. 18.—

II Unseemly , ugly , filthy : homo, Ter. Eun. 356; 938.— Hence, adv.: ĭn-hŏnestē , dishonorably , disgracefully : parere divitias, Ter. And. 797: accusare, Cic. Att. 2, 1, 9: submitti alicui, Vell. 2, 37, 3: (with improbe) facere aliquid, Gell. 10, 19, 1.— Comp. , Capitol. Ver. 8.

Related Words