inhumanus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ĭn-hūmānus, a, um, adj., not suitable to the human condition, that does not befit a human being.

I Inhuman.

A Rude , savage , barbarous : quis tam fuit durus et ferreus, quis tam inhumanus, qui non illorum miseria commoveretur, Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121: vox, id. Fin. 3, 19, 64: scelus, Liv. 1, 48, 7: crudelitas, id. 21, 4, 9: via, covered with corpses , Tac. H. 2, 70: securitas, that enjoyed itself during the slaughter , id. ib. 3, 83: testamentum, cruel , unjust , Cic. Verr. 2, 1, 42, § 107.—

B Unpolished , uncivil , unmannerly , ill-bred , churlish , discourteous : quis contumacior, quis inhumanior, quis superbior, Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192: moderati nec difficiles, nec inhumani senes, id. de Sen. 3, 7: at hoc idem si in convivio faciat, inhumanus videatur, ill-bred , id. Off. 1, 40, 144: agrestis et inhumana neglegentia, id. ib. 36, 130: homo inhumanissimus, Ter. Phorm. 508: aures, uncultivated , Cic. Or. 51, 172.—

II Superhuman , godlike : mensae, Ap. Met. 5, 8, 4; sententia, id. de Deo Soc. 5, p. 44, 24.— Hence, adv. in two forms.

1 ĭnhūmānē , inhumanly , savagely , cruelly : nimis graviter cruciat adulescentulum, nimisque inhumane, Ter. Heaut. 1046: facere contraque naturae legem, Cic. Off. 3, 6, 30: muta (oratio), Nazar. Pan. ad Const. 16.— Comp. : inhumanius dicere, Cic. Lael. 13, 46.—

2 ĭn-hūmānĭter , uncivilly , discourteously : me miratum esse istum tam inhumaniter fecisse, ut, etc., Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 21; id. Verr. 2, 1, 52, § 137, acc. to Prisc. p. 1010 P. (where the MSS. have inhumane).

Related Words