injustĭtĭa, ae, f. [iniustus].
I Injustice , unjust proceeding : injustitiae duo genera sunt, etc., Cic. Off. 1, 7, 23: totius injustitiae nulla capitalior est, quam eorum, etc., id. ib. 13, 41; id. N. D. 3, 28 fin. ; id. Tusc. 4, 18, 42.— Plur. : exprobrante illis peccata et injustitias, Lact. 4, 16, 12.—
II Severity , harsh proceeding : eum ego hinc ejeci injustitiā meā, Ter. Heaut. 134.