ĭnops, ŏpis, adj. [2. in-opis], without resources, helpless, weak (class.).
I In gen.: ab ope inops, qui ejus indiget, Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: inopes relicti a duce, Cic. Verr. 2, 5, 34: nihil cum potentiore juris humani relinquitur inopi, Liv. 9, 1, 8: solare inopem et succurre relictae, Verg. A. 9, 290.—
β With ab : sic inopes et ab amicis, et ab existimatione sunt, Cic. Att. 1, 1, 2. —
γ With inf.: inopes laudis conscendere carmen, unable , Prop. 2, 10, 23 (3, 1, 23 Müll.).—
II In partic., helpless through poverty , destitute , needy , indigent.
A Lit.: res pauperes inopesque, Plaut. Rud. 1, 5, 24: aerarium inops et exhaustum, empty , Cic. Verr. 2, 3, 70, § 164: te semper inops vexet cupido, unsated , Hor. Ep. 1, 18, 98: domus cujusvis inopis, Nep. Ages. 7, 4. —Esp., of the dead who could not pay Charon's fee: haec omnis inops inhumataque turba est, Verg. A. 6, 325; cf.: infletaeque jacent inopes super arva catervae, Aus. Mos. 4: mortuis in ore nummum immittere, ut apud inferos non tamquam inopes errent, Schol. Juv. 3, 267. —
β With gen., destitute of , without : humanitatis, Cic. de Or. 2, 10, 40: amicorum, id. Lael. 15: animi, Verg. A. 4, 300: mentis, Ov. F. 4, 457: consilii, Liv. 26, 18, 6: rationis, Stat. Th. 1, 373: senatus auxilii humani, Liv. 3, 7, 7: terra pacis, Ov. P. 2, 2, 96: somni cibique, id. M. 14, 424: provinciae virorum, Tac. H. 2, 67: miles Martis, that never fights , Sil. 9, 334.—
γ Plur. as subst.: ĭnŏpes , um, opp. potentes, Sall. H. Fragm. 4, 61, 17 Dietsch.— Sing. : si nihil cum potentiore juris humani relinquitur inopi, Liv. 9, 1, 8. —
B Trop.
1 Of inanimate things, mean , wretched , contemptible : inopis et pusilli animi esse, Hor. S. 1, 4, 17: nostras inopes noluit esse vias, Ov. Ib. 24: advorsus atque inops amor, Lucr. 4, 1142: odia aegra sine armis errabant, iraeque inopes, impotent , Val. Fl. 5, 147: vita, Vell. 2, 19, 4. —
2 Of speech, poor in words or ideas, meagre : non erat abundans, non inops tamen, Cic. Brut. 67, 238: non inops verbis, id. ib. 70, 247: ad ornandum, id. ib. 76, 263: Latinam linguam non modo non inopem, sed locupletiorem etiam esse quam Graecam, id. Fin. 1, 3, 10: vir inopi lingua et infacundus, Gell. 18, 8, 6.