integritas

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

intĕgrĭtas, ātis, f. [integer], the undiminished or unimpaired condition of a thing.

I Lit.

A Completeness , sound ness : corporis, Cic. Fin. 2, 11, 34; 5, 14 fin. ; cf.: valetudinis, id. Tusc. 5, 34: integritatis testes mihi desunt, i. e. testiculi, Phaedr, 3, 11: integritas, freedom from fever , Cels 3, 5: saporis, Vitr. 8, 7.—

B Transf., the whole (opp. pars): cum pars movetur, quiescente integritate, Macr. Somn. Scip. 2, 14, 8; id. S. 7, 16, 12: universa philosophiae, id. Somn. Scip. 2, 17, 17.—

II Trop.

A Of the intellectual powers: non eandem esse vim neque integritatem dormientium et vigilantium nec mente nec sensu, Cic. Ac. 2, 17, 52: integritas mentis, soundness of mind , Dig. 28, 1, 2.—

B Blamelessness , innocence , integrity : integritas atque innocentia, Cic. Div. in Caecil. 9: sic provinciae praefuit in pace, ut et civibus et sociis gratissima esset ejus integritas, id. Lig. 1: ut omnes aequitatem tuam, temperantiam, severitatem, integritatem laudent, id. Q. Fr. 1, 1, 16: omnes ita de tua virtute, integritate, humanitate commemorant, ut, etc., id. ib. 1, 1, 13: vitae, Nep. Phoc. 1.—

C Chastity of females: mulierem summa integritate pudicitiaque existimari, Cic. Verr. 2, 1, 25; cf. virginitatis, Flor. 2, 6.—

D Purity , correctness of language: Latini sermonis, Cic. Brut. 35.

Related Words