intemperans

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

in-tempĕrans, antis, adj., intemper, ate, immoderate.

I Lit.: intemperans atque immoderata permixtio, Ap. Dogm. Plat. 1, p. 11.— Comp. , Sen. Cons. ad Helv. 6, 3.—

II Trop.

A That cannot govern himself , without moderation , extravagant , immoderate , intemperate : intemperantis esse arbitror scribere, quod occultari velit, Cic. Ac. 1, 1: fui paulo intemperantior fortasse, quam debui, i. e. I ought to have exhibited more moderation , id. Vatin. 1: intemperans sum in ejus rei cupiditate, id. Att. 13, 26: intemperans militaris in forti viro gloria, id. Tusc. 2, 17: in augendo eo non alius intemperantior est, Liv. 36, 38: avidi atque intemperantes animi, id. 24, 25: in voluptates, Sen. Ira, 1, 3: ad vescendum, Aur. Vict. Epit. 6.—

B Incontinent , profligate , debauched : inter impudicas mulieres, et intemperantes viros versari, Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160: libidinosa et intemperans adulescentia, id. de Sen. 9, 29: impurissima atque intemperantissima pecus, id. Pis. 29.—Adv.: intempĕranter , immoderately , extravagantly , intemperately : nimis iracunde hoc quidem, et valde intemperanter, Cic. Phil. 1, 5: intemperanter abuti et otio et litteris, id. Tusc. 1, 3: lacerare aliquem, Plin. Ep. 1, 5.— Comp. : ne intemperantius opibus suis utatur, Cic. Phil. 5, 18: insequi, Liv. 31, 37: amare, Plin. Pan. 68: adesse adversus aliquem. Suet. Claud. 38.— Sup. : intemperantissime gloriari, Ap. Mag. p. 321, 33.

Related Words