interminor

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

inter-mĭnor, ātus, 1, v. dep.,

to threaten , menace; to forbid with threats (poet.): mihi tibique interminatus est, nos futuros, etc., Plaut. As. 2, 2, 95; id. Ps. 3, 1, 10: alicui vitam, id. Cas. 3, 5, 28: istuceine tibi, Ter. Eun. 830: minor, interminorque, ne quis, etc., Plaut. Capt. 4, 2, 11; Ter. And. 496.☞ intermĭnātus , a, um; in pass. sense: cibus ( = interdictus, vetitus), Hor. Epod. 5, 39: poena, threatened , Cod. Th. 16, 5, 60.

Related Words