intermissio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

intermissĭo ōnis, f. [intermitto],

a breaking off , intermission , interruption; a neglecting , ceasing , discontinuance (class.): forensis operae, Cic. Div. 2, 68, 142: sine ulla intermissione, without any intermission , id. N. D. 1, 41, 114: a qua (actione) saepe fit intermissio, id. Off. 1, 6: per intermissiones has intervallaque, Liv. 5, 5: febris, Cels. 2, 10: epistularum, interruption of a correspondence , Cic. Fam. 7, 13, 1: consuetudinis, id. ib. 5, 17: intermissionem officii facere, id. Lael. 2, 8: si furiosus habet intermissionem, a lucid interval , Dig. 28, 1, 20: verborum, formed in short clauses , Cic. Part. 6.

Related Words