internĕcĭo (-nĭcĭo), ōnis, f. [interneco],
I a massacre , general slaughter , carnage , utter destruction , extermination (class.): neque resisti sine internecione posse arbitramur, Cic. Att. 2, 20: civium, id. Cat. 3, 10: bella, quae ad internecionem gesta sunt, Nep. Eum. 3: Lucerini ad internecionem caesi, all put to the sword , Liv. 9, 26: ad internecionem deleri, to be utterly destroyed , id. 9, 45: ad internecionem redigi, Caes. B. G. 2, 28: armis inter se ad internecionem concurrerunt, till they despatched one another , Suet. Oth. 12: persequi aliquem ad internecionem, Curt. 4, 11.—
B Of inanim. things: vineta ad internecionem perducere, Col. 4, 22, 8: memoriae, i. e. an utter loss of memory , Plin. 14 prooem. § 3.