inventĭo, ōnis, f. [invenio], an inventing, invention (class.).
I In gen.: illa vis quae investigat occulta, quae inventio atque excogitatio dicitur, Cic. Tusc. 1, 25, 61; 1, 26, 65; Plin. Pan. 72.—
II Rhet., the faculty of invention : inventio est excogitatio rerum verarum aut verisimilium, quae causam probabilem reddant, Auct. Her. 1, 2; cf.: partes eae (rhetoricae artis) . . . inventio, dispositio, etc., Cic. Inv. 1, 7, 9: rerum, Quint. 12, 10, 36.