irreverens

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

irrĕvĕrens (inr-), entis, adj. [2. inrevereor],

I that does not show due respect or veneration , disrespectful , irreverent (postAug.).

α With gen.: operis, Plin. Ep. 8, 21, 3.—

β With dat.: matri, Spart. Carac. 2. —

γ With in and acc.: in prophetam, Tert. adv. Marc. 2, 14.—

δ Absol. : anima, Vulg. Sirach, 23, 6: non eris tam irreverens ut, etc., Symm. 8, 28.— Sup. absol. : quam sint nequissimi et irreverentissimi, Aug. Civ. Dei, 2, 2.—With erga : irreverentissimi erga deos vestros, Tert. ad Nat. 1, 10. — Adv.: irrĕvĕrenter , disrespectfully , irreverently : irreverenter et temere, Plin. Ep. 2, 14, 2: agere, id. ib. 6, 13, 2.