iumentum

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

jūmentum, i, n. [contr. from iugimentum, from iungo]:

I jumenta ducunt, Plaut. Ep. 2, 2, 27; a beast used for drawing or carrying, draught-cattle, a beast of bur- den, esp. a horse, mule , or ass (class.): cum illam curru vehi jus esset, morarenturque jumenta, Cic. Tusc. 1, 47, 113; Caes. B. C. 1, 60: jumento nihil opus est, i. e. equo, Cic. Att. 12, 32: sarcinaria, beasts of burden , Caes. B. C. 1, 81: non jumenta solum, sed elephanti etiam, Liv. 21, 37: vectus jumentis junctis, Nep. Tim. 4: servi ut taceant, jumenta loquentur, Juv. 9, 103.—Freq. opp. boves: jumenta bovesque, Col. 6, 19; cf. Amm. 16, 12, 22; 35: jumentis legatis boves non continentur, Paul. Sent. 3, 6, 74.— Sing. collect. : vultur, jumento et canibus relictis, etc., Juv. 14, 77.—

II A carriage, vehicle , XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 28.

Related Words