languesco

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

languesco, gŭi, 3, v. inch. n. [langueo], to become faint, weak, languid (class.; syn.: torpesco, marcesco).

I Lit.

A In gen.: corpore languescit, Cic. Fin. 4, 24, 65: orator metuo ne languescat senectute, id. de Sen. 9, 28: corpora, Ov. Tr. 3, 3, 39; Plin. Pan. 18: vites languescunt, Plin. 18, 15, 37, § 138: cum flos, succisus aratro, languescit moriens, droops, withers , Verg. A. 9, 436: Bacchus in amphora Languescit, becomes mild or mellow , Hor. C. 3, 16, 34: luna languescit, becomes obscured , Tac. A. 1, 28: color in luteum languescens, inclining to , Plin. 27, 13, 109, § 133.—

B In partic., to be enfeebled by disease, to be ill, to languish (poet. and post-Aug.): nec mea languescent corpora, Ov. Tr. 3, 3, 39: ter omnino per quatuordecim annos languit, Suet. Ner. 51.—

II Trop., to grow languid, listless , or inactive, to decline, decrease : consensus populi, si nos languescimus debilitetur necesse est, Cic. Phil. 8, 2, 4: Martia legio hoc nuntio languescet et mollietur, id. ib. 12, 3, 8: quare non est, cur eorum spes infringatur aut languescat industria, should relax , id. Or. 2, 6: militaria studia, are on the decline , Plin. Pan. 18: affectus omnes, Quint. 11, 3, 2: mens languescit, id. 1, 2, 18: omnium rerum cupido languescit, cum facilis occasio est, Plin. Ep. 8, 20, 1: paulatim atrocibus irae languescunt animis, Sil. 13, 325: illa rabies languit, Luc. 7, 246.

Related Words