lănĭātus, ūs, m. [1. lanio], a tearing in pieces, a mangling, lacerating.
I Lit. (rare but class.): ferarum, * Cic. Tusc. 1, 43, 104: avium, Amm. 24, 2, 8.—In plur.: avium ferarumque laniatibus objectus, Val. Max. 1, 6, 11: quid efferatius quam quod membra et artus debitoris brevissimo laniatu distrahantur, Gell. 20, 1, 19.—
II Trop., anguish, remorse : si recludantur tyrannorum mentes, posse adspici laniatus, Tac. A. 6, 6.