lătīnĭtas, ātis, f. [Latinus].
I Pure Latin style, Latinity : latinitas est, quae sermonem purum conservat, ab omni vitio remotum. Vitia in sermone, quominus is latinus sit, duo possunt esse: soloecismus et barbarismus, etc., Auct. Her. 4, 12, 17: secutus sum non dico Caecilium (malus enim auctor latinitatis est), sed Terentium, Cic. Att. 7, 3, 10.—
II The Latin law , also called jus Latii (v. Latium), Cic. Att. 14, 12: urbium quasdam foederatas, latinitate vel civitate donavit, Suet. Aug. 47.