lēna, ae, f. [leno], a bawd, procuress.
I Lit.: lenas eas dicimus, quae mulieres quaestuarias prostituunt. Lenam accipiemus et eam, quae alterius nomine hoc vitae genus exercet, Dig. 23, 2, 43: omnes sunt lenae levifidae, Plaut. Pers. 2, 2, 61; id. Truc. 2, 1, 14; id. As. 1, 3, 23: callida, Tib. 1, 6, 11 (5, 48): improba, Ov. Am. 1, 15, 17.— In apposition: lena anus, an old go-between , Ov. Am. 3, 5, 40: Isiaca, i. e. Isis , Juv. 6, 489: ingenui prohibentur ducere ... et lenam et a lenone lenave manumissam, Ulp. Fragm. 13, 2.—
II Transf., she that entices, allures, seduces; a female enticer, a seductress : non vides, quam blanda conciliatrix, et quasi sui sit lena natura? Cic. N. D. 1, 27, 77: pro facie multis vox sua lena fuit, Ov. A. A. 3, 316: pictura lena, Claud. Nupt. Honor. et Mar. 24.