letalis

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

lētālis (lēthāl-), e, adj. [letum],

deadly, fatal, mortal (mostly poet. and late Lat.): vulnus, Verg. A. 9, 580; Suet. Caes. 82: harundo, Verg. A. 4, 73; ensis, Ov. M. 13, 392: serpens, Stat. Th. 6, 40: dapes, Val. Fl. 2, 155: hiems, Ov. M. 2, 827: venenum, Plin. 11, 35, 41, § 118: lac gustasse letale est, id. 11, 41, 96, § 236; Aug. Serm. 351, 5: ferrum, Juv. 15, 165.—In neutr. , adverbially, in a deadly manner : letale minari, Stat. S. 4, 4, 84: letale furens, id. Th. 12, 760.— Plur. subst. : lētālĭa , ium, means of death , Liv. 8, 18, 7.—Hence, adv.: lētālĭter , in a deadly manner, mortally , Plin. 11, 37, 81, § 206: vulneratus, Mos. et Rom. Leg. Coll. 2, 7 prooem.

Related Words