lĭbentĭa (lŭb-), ae, f. [libens],
I delight, pleasure, joy (ante- and post-class.): onustum pectus porto laetitia lubentiaque, Plaut. Stich. 2, 1, 3: postquam erili filio Largitu's dictis dapsilis lubentias, id. Ps. 1, 4, 3: libentiae gratiaeque conviviorum, Gell. 15, 2, 7.—
II Personified: Lĭbentĭa ( Lŭb- ), ae, f., the goddess of delight , Plaut. As. 2, 2, 2; cf. the foll. art.