litigo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

lītĭgo, āvi, ātum, 1, v. n. [litem ago], to dispute, quarrel, strive.

I In gen.: qua de re litigatis inter vos? Plaut. Rud. 4, 4, 16: Hirtium cum Quinctio acerrime litigasse, Cic. Att. 13, 37, 2; Juv. 6, 35.—Prov.: litigare cum ventis, to give one's self useless trouble : cum ventis litigo, Petr. 83; cf.: miraris, quererisque, litigasque, Mart. 11, 35, 3.—

II In partic., to sue at law, litigate , Cic. Fam. 9, 25, 3; id. Cael. 11, 27; Juv. 7, 141: effectum est ut per concepta verba, id est, per formulas litigaremus, Gai. Inst. 4, 30.— Impers. pass. : litigatur, there is a lawsuit , Gell. 14, 2, 14.—Hence, subst.: lītĭgans , antis, m., a quarrelsome person, a disputant, litigant .

a In a suit at law, Plin. 19, 1, 6, § 24.—

b In some other way, Gell. 2, 12, 6.

Related Words