lūdī̆brĭum, ii, n. [ludus and, perh., fero], a mockery, derision, wantonness.
I Lit.: quodsi ridicula haec ludibriaque esse videmus, Lucr. 2, 47: ne per ludibrium interiret regnum, by wantonness , Liv. 24, 4, 2. —
β With gen. subj. : ille (Bias) haec ludibria fortunae ne sua quidem putavit, i. e. worldly goods , Cic. Par. 1, 1, 8: hoc quoque ludibrium casus ediderit fortuna, ut, etc., Liv. 30, 30: inter magna rerum verborumque ludibria, Suet. Vit. 17: ludibria naturae, id. Aug. 83.—
γ With gen. obj. : ludibrium oculorum specie terribile ad frustrandum hostem commentus, Liv. 22, 16; cf. id. 24, 44: sive ludibrium oculorum sive vera species, Curt. 4, 15, 26.—
II Transf.
A A laughing-stock, butt, jest, sport : is (Brutus) ab Tarquiniis ductus Delphos, ludibrium verius, quam comes, Liv. 1, 56, 9: quibus mihi ludibrio fuisse videntur divitiae, the sport of , Sall. C. 13: in ora hominum pro ludibrio abire, Liv. 2, 36: ludibrium soceri, Luc. 7, 379: pelagi, id. 8, 710: ventis Debes ludibrium, Hor. C. 1, 14, 15: ludibrium omnium reddere aliquem, Just. 9, 6, 6: et vultus et vox ludibrio sunt hominibus, quos non permoverunt, Quint. 6, 1, 45.—
B A scoff, jest, sport : qui lubet ludibrio habere me, Plaut. Men. 2, 3, 45; so, ludibrio aliquem habere, id. Cas. 3, 5, 19.— Pass. : ludibrio haberi, Ter. Hec. 149; 526: hosti ludibrio esse, Cic. ad Brut. 1, 2: legati per ludibrium auditi dimissique, Liv. 24, 26: per ludibrium exprobrare, to reproach jestingly, scoff , Curt. 4, 10: nec dubie ludibrio esse miserias suas, id. 2, 23, 13: aliquem in ludibrium reservare, Suet. Calig. 23: adusque ludibria ebriosus, such a drunkard as to be a standing jest , Gell. 15, 2, 2.—
β With gen. subj. : Varro ad ludibrium moriturus Antonii, Vell. 2, 71, 2.—
γ With gen. obj. : ad ludibrium stolidae superbiae, Liv. 45, 3; 45, 41: ludibrio fratris Remum novos transiluisse muros, id. 1, 7; 9, 11; Just. 36, 1.—
C Abuse, violence done to a woman: in corporum ludibria deflere, Curt. 10, 1, 3; 4, 10, 27.