luxuriosus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

luxŭrĭōsus, a, um, adj. [luxuria], rank, luxuriant, exuberant.

I Lit.: frumenta, Cic. Or. 24, 81: seges, Ov. F. 1, 690: vitis valida et luxuriosa, Col. 5, 6, 36: vitis, id. 4, 21, 2.—

II Trop.

A Immoderate, excessive : luxurioso otio esse, Sall. J. 100: laetitia, Liv. 2, 21.—

B Immoderate, extravagant, wanton : luxuriosissimum dictum, Col. 8, 16: amor, Ov. R. Am. 746.—

C Excessive, profuse, luxurious, voluptuous : reprehendere luxuriosos, Cic. Fin. 2, 7, 21: multa et lauta supellex, non illa quidem luxuriosi hominis, sed tamen abundantis, id. Phil. 2, 27, 66: nihil luxuriosius, id. Pis. 27, 66: homines luxuriosi prodigi (vocantur), Paul. ex Fest. p. 250: cena, Juv. 11, 77.—Hence, adv.: luxŭrĭōsē .

A Wantonly, immoderately, excessively : ne haec laetitia nimis luxuriose eveniat, Cato ap. Gell. 7, 3.—

B Luxuriously, voluptuously : cum libidinosis luxuriose vivere, Cic. Cael. 6: exercitum luxuriose habere, Sall. C. 11. — Comp. : luxuriosius epulari, Nep. Paus. 3: struere fercula, Col. praef.— Sup. : luxuriosissime bibere, Aug. Mor. Eccl. Cath. 34.

Related Words