manceps

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

manceps, ĭpis, m. [manus-capio], a purchaser of any thing at a public auction, a renter, farmer, contractor, etc. (syn.: redemtor, exactor).

I Lit.: manceps dicitur, qui quid a populo emit conducitve, quia manu sublata significat se auctorem emptionis esse: qui idem praes dicitur, Paul. ex Fest. p. 151 Müll.: postremo ne in praedae quidem societate mancipem aut praedem ... reperire potuisti, Cic. Dom. 18, 48: si res abiret ab eo mancipe, quem ipse apposuisset, contractor for building , id. Verr. 2, 1, 54, § 141: hominis studiosissimi nobilitatis manceps fit Chrysogonus, the purchaser , id. Rosc. Am. 8, 21: mancipes a civitatibus pro frumento pecuniam exegerunt, the contractors with the government, farmers , id. Div. in Caecil. 10, 33; id. Dom. 10, 25: nullius rei neque praes neque manceps, Nep. Att. 6, 3: aliquis praevalens annonam flagellet, i. e. a forestaller, speculator , Plin. 33, 13, 57, § 164: sutrinae, a keeper of a stall , id. 10, 43, 60, § 122; Plin. Ep. 3, 19: operarum, one who hires laborers to let them out again , Suet. Vesp. 1; itinera fraude mancipum et incuria magistratuum interrupta, a farmer of the revenue, farmer-general , Tac. A. 3, 31: VIAE APPIAE, Inscr. Orell. 3221.—

II Transf.

A A surety, bondsman, bail , = praes: ego mancipem te nihil moror, Plaut. Curc. 4, 2, 29.—*

B One who hires people to applaud : conducti et redempti mancipes, Plin. Ep. 2, 14, 4.—*

C The owner, proprietor , or possessor of a thing: deus et manceps divinitatis, Tert. Apol. 11.—

D A master, chief : carceris, i. e. jailer , Prud. στεφ. 5, 345; Tert. de Spect. 10.

Related Words