marcidus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

marcĭdus, a, um, adj. [marceo], withered, wasted, shrunk, decayed, rotten (mostly poet. and post-Aug.).

I Lit.: lilia marcida, Ov. M. 10, 92: aures, Plin. 11, 37, 50, § 137: cicatrices, id. prooem. 23 (? 23.7): stagna, foul , Claud. Rapt. Pros. 1, 280: asseres vetustate marcidi fiunt, Vitr. 2, 8, 20: manus, Val. Max. 6, 9, 6 ext.

II Transf., weak, feeble, languid, enervated, exhausted : huc incede gradu marcidus ebrio, Sen. Med. 69: marcidus edomito bellum referebat ab Haemo Liber, Stat. Th. 4, 652: somno, Plin. Pan. 63: somno aut libidinosis vigiliis, Tac. A. 6, 10; Plin. Pan. 63: sol, faint, pale, dull , Poët. ap. Diom. p. 445 P.: senectus, Val. Max. 7, 7, 4: oculi libidine marcidi, languishing, voluptuous , Ap. Met. 3, 14, 15.

Related Words