mercātus, ūs, m. [mercor],
I trade, traffic, buying and selling (class.): apud aedem Veneris mercatus meretricius, Plaut. Poen. 1, 2, 129: turpissimus mercatus, Cic. Phil. 2, 3, 6: domesticus, id. ib. 3, 12, 30.—
II Transf., a place for trade, market-place, market, mart : postquam pater ad mercatum abiit, Plaut. Most. 4, 2, 55: frequens mercatus, Liv. 1, 30: mercatus conventusque Graeciae, Suet. Ner. 28: mercatu indicto, Cic. Verr. 2, 2, 53, § 133: Asiae Graeciaeque, Liv. 33, 32, 2; Tac. H. 3, 30: (Numa Pompilius) mercatus ludos omnesque conveniendi causas et celebritates invenit, Cic. Rep. 2, 14, 27.—
B In gen., a festival assemblage, public feast , transl. of the Greek πανήγυρις: mercatus is qui habetur maximo ludorum apparatu, totius Graeciae celebritate, Cic. Tusc. 5, 3, 8: in mercatu Olympiaco, Just. 13, 5, 3: Asiae Graeciaeque is mercatus erat, Liv. 33, 32, 2: magna pars Italiae stato in eosdem dies mercatu congregata, Tac. H. 3, 30.