mercor

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

mercor, ātus, 1 (archaic form, mercassitur for mercatus fuerit, Inscr. Grut. 512, 20.—Inf. mercarier for mercari, Hor. S. 2, 3, 24), v. dep. n. and a. [merx], to trade, traffic, deal in commodities (absol., Plaut. Merc. prol. 82), to buy, purchase something from a person (cf. nundinor).

I Lit., constr. with aliquid ab or de aliquo , with abl. or gen. of the price (class.): aliquid ab aliquo, Cic. Off. 1, 42, 150: fundum de pupillo, id. Fl. 20, 46: aliquid tanto pretio, id. Rosc. Am. 46, 133: hortos egregiasque domos, Hor. S. 2, 3, 24: quanti mercatura mullum luxuria? Plin. 9, 18, 31, § 68: hanc (segetem), Juv. 14, 143.—In part. pres. : mercans , antis, subst., a buyer, purchaser : spem mercantium frustrari, Suet. Aug. 75.—

II Trop.: ego haec officia mercanda vitā puto, to be purchased with life , Cic. Att. 9, 5, 3: amorem muneribus, Prop. 2, 16 (3, 8), 15.—In pass. signif., to be bought (mostly post-Aug.): jam quidem facta emplastra mercantur, Plin. 34, 11, 25, § 108.— Part. perf. : mercātus , a, um, bought, purchased : commeatibus mercatis, Sall. Fragm. ap. Non. 138, 12: cultus, Prop. 1, 2, 5: sestertiis centum quinquaginta milibus trullam unam mercatam a matrefamilias, Plin. 37, 2, 10, § 29 (the better reading is mercatā matre, Jan.).

Related Words