mirabilis

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

mīrābĭlis (sup. mirabilissimus, Col. 6, 36, 3 MSS.), e, adj. [miror],

I to be wondered at, wonderful, marvellous, extraordinary, admirable, strange, singular (class.): nimium mirimodis mirabilis, Plaut. Trin. 4, 2, 86: nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile, Cic. Par. 5, 1, 35: pugnandi cupiditas, Nep. Milt. 5, 1: hic tibi sit potius quam tu mirabilis illi, Hor. Ep. 1, 6, 23: laetis Phrygibus mirabile sumen, Juv. 12, 73.— Comp. : quo ista majora ac mirabiliora fecisti, Cic. de Or. 2, 18, 74.— Sup. : mirabilissima soboles, Col. 6, 36, 3.

α In neutr. : mirabile est, with a subject-clause , Ter. Heaut. 387.—

β With quam, quantum, quomodo : mirabile est, quam non multum differat, Cic. de Or. 3, 51, 197: esset mirabile quomodo, id. Div. 2, 19, 44: mirabile quantum gaudebat, Sil. 6, 620.—

γ With latter sup. : (mirabile dictu) truditur e sicco radix oleagina ligno, wonderful to tell or to be told , Verg. G. 2, 30.—

II Esp. (eccl. Lat.).

A Glorious : mirabilis Deus in sanctis suis, Vulg. Psa. 67, 36: mirabilis in altis Dominus, id. ib. 92, 6.—

B Miraculous : mirabilia opera Altissimi solius, Vulg. Eccli. 11, 4: facta, id. Jer. 5, 30 et saep.—Hence,

A Subst.: mīrābĭle , is, n., a miracle, wondrous deed (eccl. Lat.): et faciet Dominus mirabile, Vulg. Exod. 9, 4.—Mostly plur.: cras faciet Dominus inter vos mirabilia, Vulg. Jos. 3, 5: videntes mirabilia quae fecit, id. Matt. 21, 15 et saep. —

B Adv.: mīrābĭlĭter , wonderfully, astonishingly, marvellously, extraordinarily, surprisingly (class.): mirabiliter vulgi mutata est voluntas, Nep. Dion. 10, 2: cupere, Cic. Fam. 13, 16, 4: laetari, id. ib. 11, 14, 1: moratus est, is strangely constituted, is a strange fellow , id. Att. 2, 25, 1: tonabit Deus, Vulg. Job, 37, 5.— Comp. : mirabilius augere, Cic. de Or. 1, 21, 94.

Related Words