miseror

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

mĭsĕror, ātus, 1, v. dep. (act. collat. form, v misero) [miser].

I To lament, bewail, deplore : miseratur is, qui conqueritur aliena incommoda: miseretur is, qui miserum sublevat, Paul. ex Fest. p. 123 Müll. (class.): quis illaec est mulier, quae ipsa se miseratur? Plaut. Ep. 4, 1, 6: communem condicionem miserari, Cic. Mur. 27, 55: sortemque animo miseratus iniquam, Verg. A. 6, 332.—Of a lamenting speech: eos miserando casum suum confirmat, Sall. J. 23, 2: casum alicujus miseratus, Tac. A. 3, 17: haec copiose miseratus est, Gell. 10, 3, 14.—

II To have or feel compassion, to pity, compassionate : (Acestes) ab humo miserans attollit amicum, Verg. A. 5, 452; id. G. 2, 499: juvenem animi miserata, pitying in her heart , id. A. 10, 686: hostibus ipsis pallorem miserantibus, Juv. 15, 101.—

β With gen. (poet.): te conmiserabam magis, quam miserabar mei, Att. ap. Non. 445, 12 (Trag. Rel. v. 355 Rib.): eorum, Min. Fel. Oct. 28: poenae juvenem indignae miseratus, Sil. 11, 381.—*

γ With dat.: servis miseratus, Coripp. Laud. Just. 2, 402.—Hence,

1 mĭsĕrandus , a, um, P. a., lamentable, deplorable, pitiable (class.).

A Of persons: ut aliis miserandus, aliis irridendus esse videatur, Cic. de Or. 1, 37, 169; Verg. A. 5, 509; 6, 882; Ov. M. 1, 359; 6, 276; 9, 178; 11, 704.—

B Of things: haec mihi videntur misera atque miseranda, Cic. Cat. 4, 6, 12: manus Priamo, Verg. A. 11, 259: fortuna, Sall. J. 14, 7: miserandum in modum, in a pitiable manner , Cic. Prov. Cons. 3, 5.—*

2 mĭsĕ-ranter , adv., pitifully, pathetically : lacrimose atque miseranter, Gell. 10, 3, 4.

Related Words