monile

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

mŏnīle, is, n. [kindr. to Sanscr. mani; Lat. gemma, margarīta; Gr. μάννος, μόννος],

a necklace, a collar (esp. of women, but also of boys and of animals), Paul. ex Fest. p. 138 Müll.; cf. Quint. 11, 1, 3: cum (Eriphyle) vidisset monile ex auro et gemmis, Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39; Afran. ap. Non. 150, 28: colloque monile Baccatum, Verg. A. 1, 654; Plin. 37, 3, 11, § 44.— Plur. : monilia, jewels : toto posuere monilia collo, Juv. 2, 85: super gemmas et monilia calcare, Ap. Met. 5, 1, 19; monilibus legatis, aurum vel argentum non debetur, nisi, etc., Paul. Sent. 3, 6, 60.—Worn by boys: vidit in Herculeo suspensa monilia collo, Ov. H. 9, 57: ornabant aurata monilia collum, id. M. 5, 52.— A collar , worn by horses: aurea pectoribus demissa monilia pendent, Verg. A. 7, 278; by a stag, Ov. M. 10, 113.

Related Words