mūcōsus (mucc-), a, um, adj. [mucus],
I slimy, mucous (post-Aug.): cruenta et mucosa ventris proluvies, Col. 1, 7, 1; 6, 7, 1; Paul. ex Fest. p. 158 Müll.: exulceratio, Cels. 5, 28, 15.—
II Transf., = stultus (opp. emunctae naris), Acron. ad Hor. S. 1, 4, 8.