mula

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

mūla, ae (abl. plur. mulabus: data et vehicula cum mulabus ac mulionibus, Capitol. Ver. 5; Tert. Uxor. 2, 8; Prisc. p. 733 P.), f. [mulus],

a she-mule; also, in gen., a mule (used instead of horses for drawing carriages or bearing litters): ex asino et equā mula gignitur, Plin. 8, 44, 69, § 171; Juv. 7, 181.—She-mules bear no young, Plin. l. l. § 173. Hence: mulae partus a te prolatus est: res mirabilis propterea, quia non saepe fit, Cic. Div. 2, 22, 49; cf. id. ib. 1, 18, 36: hoc monstrum fetae conparo mulae, Juv. 13, 66.—Hence, prov.: cum mula peperit, when a mule foals , i. e. never , Suet. Galb. 4.

Related Words