mulco

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

mulco (‡ mulcto, Inscr. Grut. 155, 1), āvi, ātum, 1 (mulcassitis, for mulcaveritis, Plaut. Mil. 2, 2, 8), v. a. [Sanscr. root marc, take hold of; of. Gr. μάρπτω, perh. μορφή], to beat, cudgel; to maltreat, handle roughly, injure (class.; syn.: verbero, tundo, pulso).

I Lit.: ipsum dominum atque omnem familiam Mulcavit usque ad mortem, Ter. Ad. 89; Petr. S. 134: aliquem, to illtreat , Plaut. Most. 4, 2, 23: male mulcati clavis ac fustibus repelluntur, Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94: mulcato corpore, with bodies bruised , Tac. A. 1, 70: prostratos verberibus, id. ib. 32.—Of inanimate things: naves, to injure, damage , Liv. 28, 30, 12.—

II Trop.: scriptores illos male mulcatos, exisse cum Galbā, Cic. Brut. 22, 88 (but in Plaut. Stich. 3, 1, 8, mulcaverim is undoubtedly corrupt, v. Ritschl ad h. l.).

Related Words