muliebris

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

mŭlĭĕbris, e, adj. [mulier], of or belonging to a woman, womanly, female, feminine.

I Adj. (class.): loci muliebres, ubi nascendi initia consistunt, Varr. L. L. 5, 3: facinus, Plaut. Truc. 4, 3, 35: comitatus, Cic. Mil. 10, 28: vox, id. de Or. 3, 11, 41: vestis, Nep. Alc. 10, 6: venustas, Cic. Off. 1, 36, 130: fraus, Tac. A. 2, 71: impotentia, id. ib. 1, 4: certamen, i. e. de mulieribus, Liv. 1, 57: jura, id. 34, 3: Fortuna Muliebris, worshipped in memory of the wife and mother of Coriolanus, who persuaded him to retreat, Val. Max. 1, 8, 4; Liv. 2, 40.—

B In a reproachful sense, womanish, effeminate, unmanly : parce muliebri supellectili. Mi. Quae ea est supellex? Ha. Clarus clamor sine modo, Plaut. Poen. 5, 3, 26 sq.: animum geritis muliebrem, Poët. ap. Cic. Off. 1, 18, 61 (Trag. Rel. p. 227 Rib.): muliebris enervataque sententia, Cic. Tusc. 2, 6, 15.—Gram. t. t., feminine (opp. virilis): vocabulum, Varr. L. L. 9, § 40 sq. Müll.—

II Subst.: mŭlĭĕbrĭa , ĭum, n.

A = pudenda muliebria, Tac. A. 14, 60: muliebria pati, to let one's self be used as a woman , id. ib. 11, 36.—

B Womanish things : muliebria cetera, Plin. 37, 2, 6, § 17 = menstrua: desierant Sarae fieri muliebria, Vulg. Gen. 18, 11.—Hence, adv.: mŭlĭĕ-brĭter .

1 In the manner of a woman, like a woman : nec muliebriter Expavit ensem, Hor. C. 1, 37, 22: ingemiscens, Plin. 35, 11, 40, § 140: flere, Spart. Hadr. 14, 5: Hunni equis muliebriter insidentes, in the manner of women , Amm. 31, 2, 6.—

2 Womanishly, effeminately : si se lamentis muliebriter lacrimisque dedet. Cic. Tusc. 2, 21, 48: ne quid serviliter muliebriterve faciamus, id. ib. 2, 23, 55: Antinăum suum muliebriter flere, Spart. Hadr. 14, 5.

Related Words