mundulus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

mundŭlus, a, um, adj. dim. [1. mundus],

cleanly, neat, trim, nice, spruce (anteclass.): amasii, Plaut. Truc. 3, 1, 13.— Hence, adv.: mundŭlē , neatly, trimly, nicely (post-class.): qui ubi ad Dircaeum fontem adveniunt, mundule nitidantur jugulos quadripedantum, Att. ap. Non. 144, 17 (Trag. Rel. v. 602 Rib.): mundule amicta, Ap. Met. 2, 7, 8.