nĕcessĭtūdo, ĭnis, f. [necesse], necessity, inevitableness, want, need, distress.
I Lit. (in Cic. less freq. than necessitas; in gen. more antiquated; cf. Gell. 13, 3, 3): calamitatis necessitudine inductus, Sisenn. ap. Non. 354, 6: puto hanc esse necessitudinem, cui nullā vi resisti potest: quae neque mutari neque leniri potest, Cic. Inv. 2, 57, 170; cf. the context: an necessitudine, quod alio modo agi non possit, id. ib. 2, 20, 61; 2, 57, 171: neve eam necessitudinem imponatis, ut, etc., Sall. C. 33, 5: non eadem nobis et illis necessitudo impendet, id. ib. 58, 5: necessitudinem alicui facere, Tac. A. 3, 64: miserrima, Vell. 2, 50, 2.—
II Transf., a close connection , in which one person stands to another as relative or friend, relationship, friendship, intimacy, bond , etc.: plerique grammaticorum asseverant, necessitudinem et necessitatem longe differre, ideo, quod necessitas sit vis quaedam premens et cogens: necessitudo autem dicatur jus quoddam et vinculum religiosae conjunctionis idque unum solitarium significet, Gell. 13, 3, 1: nomina necessitudinum mutare, Cic. Clu. 70, 199: sancta necessitudinum nomina, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2: liberorum necessitudo, Cic. Fam. 13, 10, 1: etiam antea Jugurthae filia Bocchi nupserat. Verum ea necessitudo apud Numidas Maurosque levis ducitur, Sall. J. 80, 6: in amicitiae conjunctionisque necessitudine, Cic. Lael. 20, 71; cf.: sunt mihi cum illo omnes amicitiae necessitudines, id. Sest. 17, 39: necessitudo et affinitas, id. Quint. 4, 13: summā necessitudine et summā conjunctione adductus, id. Fam. 13, 27, 2: bonos viros ad tuam necessitudinem adjungere, id. ib. 13, 11, 2: cum accusatore tuo satis justam causam conjungendae necessitudinis putant, quod, etc., id. Verr. 2, 4, 65, § 145: necessitudinem sancte colere, id. Fam. 13, 19, 1: familiaritatis necessitudinisque oblitus, id. Mur. 3, 7: caput illud est ut Lysonem ... recipias in necessitudinem tuam, id. Fam. 13, 19, 3; cf. id. ib. 13, 12, 1; 9, 13, 3.—
2 Trop., a necessary connection : numerus autem ... neque habebat aliquam necessitudinem aut cognationem cum oratione, Cic. Or. 56, 186.—
B Concr.: necessitudines, persons with whom one is closely connected, relatives, connections, friends (post-Aug.): petiit, ut sibi permitteretur revisere necessitudines, i. e. mother and children , Suet. Tib. 11 fin. : remisit tamen hosti judicato necessitudines amicosque omnes, id. Aug. 17; id. Tib. 50; Tac. H. 3, 59 fin. : crederes Alexandrum inter suas necessitudines flere, Curt. 4, 10, 12: relictis obsidum loco necessitudinibus suis, Amm. 15, 5, 6.