nec-non, also separately, nec non or nĕquĕ non, partic. of emphatic affirmation.
I And also, and yet, and in fact , to connect sentences: nec vero non eadem ira deorum hanc ejus satellitibus injecit amentiam, Cic. Mil. 32, 86: neque meam mentem non domum saepe revocat exanimata uxor, id. Cat. 4, 2, 3: neque tamen illa non ornant, id. de Or. 2, 85, 347: nec vero Aristoteles non laudandus in eo, quod, etc., id. N. D. 2, 16, 44: neque non me tamen mordet aliquid, id. Fam. 3, 12, 2.—
II In gen., likewise, also (mostly poet. and in post-Aug. prose): necnon etiam precor Lympham et Bonum eventum, Varr. R. R. 1, 1, 6; 2, 5, 9: nec non et Tyrii ... frequentes Convenere, Verg. A. 1, 707: tunc mihi praecipue, nec non tamen ante, placebas, Ov. H. 4, 69: granum letale animalibus: nec non et in folio eadem vis, Plin. 13, 22, 38, § 118; cf.: gratissima est et esca panicum et milium, nec non hordeum, Col. 8, 15, 6: nec non etiam poëmata faciebat ex tempore, Suet. Gram. 23.