niger

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

nĭger, gra, grum (gen. fem. nigraï, Lucr. 4, 537; comp. nigrior, Ov. H. 18, 7), adj., black, sable, dark, dusky (cf.: ater, pullus).

I Lit.: quae alba sint, quae nigra, dicere, Cic. Div. 2, 3, 9: quamvis ille niger, quamvis tu candidus esses, Verg. E. 2, 16: hederae nigrae, id. G. 2, 258: silvae (= umbrosae), Hor. C. 1, 21, 7: frons, id. ib. 4, 4, 58: collis, id. ib. 4, 12, 11: lucus, Ov. F. 3, 295 (for which atrum nemus, Verg. A. 1, 165): caelum pice nigrius, Ov. H. 18, 7: nigerrimus Auster, i. e. causing darkness , Verg. G. 3, 278; so, venti, Hor. C. 1, 5, 7: Eurus, id. Epod. 10, 5: nigros efferre maritos, i. e. killed by poison , Juv. 1, 71; cf.: pocula nigra, poisoned , Prop. 2, 20, 68 (3, 23, 10).—Prov.: facere candida de nigris; nigra in candida vertere, to turn black into white , Juv. 3, 29; cf. Ov. M. 11, 315.—Subst.: nĭgrum , i, n., a black spot , Ov. A. A. 1, 291.—

II Trop.

A Of or pertaining to death : nigrorumque memor, dum licet, ignium (= lugubris rogi), of the funeral pile , Hor. C. 4, 12, 26: hora, Tib. 3, 5, 5: dies, the day of death , Prop. 2 (3), 19, 19: Juppiter niger, i. e. Pluto , Sen. Herc. Oet. 1705.—

B Sad, mournful : domus, Stat. S. 5, 1, 18; Val. Fl. 3, 404.—

C Unlucky, ill-omened : huncine solem Tam nigrum surrexe mihi? Hor. S. 1, 9, 72; Prop. 2, 21, 38 (3, 25, 4): lapis, the spot in the Comitium where Romulus or one of his adherents was slain , Paul. ex Fest. p. 177 Müll.—

D Of character, black, bad, wicked : Phormio, nec minus niger, nec minus confidens, quam ille Terentianus est Phormio, Cic. Caecin. 10, 27: hic niger est, hunc tu, Romane, caveto, Hor. S. 1, 4, 85.

Related Words