ningŭlus, a, um, adj. [dim. of noenus, from ne-oenus for unus],
nobody : ningulus, nullus, ut Ennius lib. II.: qui ferro minitere atque in te ningulus ..., Paul. ex Fest. p. 177 Müll. (Ann. v. 133 Vahl.): ningulus, nullus. Marcius vates: ne ningulus mederi queat, Paul. ex Fest. p. 176 Müll.