notabilis

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

nŏtābĭlis, e, adj. [nota], noteworthy, distinguished, remarkable, extraordinary, memorable, notable (not freq. till the Aug. per.; in Cic. perh. only once; in Caes. not at all).

I Prop.: exitus, * Cic. Fam. 5, 12, 5: rara et notabilis res, Plin. Ep. 7, 6, 1: id est notabilius, Quint. 8, 3, 22: illud notabile ex diversis, id. 8, 5, 5: notabilis introitus, Tac. Agr. 40: cunctis, Juv. 6, 374: magna ista et notabilis eloquentia, Tac. Or. 40.—

B Esp., in a bad sense, infamous, notorious : turpitudine notabiles, Dig. 3, 1, 5: si quid in pejus notabile est, Quint. 1, 3, 1: quae imperitis quoque ad reprehensionem notabilia videntur, id. 9, 4, 33: eo notabilior caedes fuit, quia filius patrem interfecit, Tac. H. 3, 25.—

II Transf., dis cernible, perceptible : aspice nobilissimarum civitatum fundamenta vix notabilia, Sen. Ira, 1, 2, 3.—

B Pointed at, marked, indicated : digitis hominum nutibusque notabilis, Ap. Met. 11, 16, 5 Oud.—Hence, adv.: nŏtābĭlĭter , remarkably, notably; perceptibly : quaedam frequentius et notabiliter usurpavit, Suet. Aug. 87: expalluit notabiliter, Plin. Ep. 1, 5, 13: gaudium eminuit, id. ib. 5, 17, 5.— Comp. : notabilius turbare, Tac. H. 1, 55: aliquem odisse, Quint. Decl. 17.

Related Words