nusquam, adv. [ne-usquam], nowhere, in no place.
I Lit.: nusquam invenio Naucratem, Plaut. Am. 4, 1, 6: fratrem nusquam invenio gentium, Ter. Ad. 540; Plaut. Am. 2, 1, 73: sive est illa scripta uspiam, sive nusquam, Cic. Leg. 1, 15, 42; Liv. 1, 38; Verg. A. 4, 373: nolite arbitrari me, cum a vobis discessero, nusquam aut nullum fore, Cic. Sen. 22, 79 et saep.: nusquam non, everywhere , Plin. 24, 1, 1, § 1: nusquam alibi, nowhere else , Cic. Ac. prooem. 2, 32, 103; Liv. 39, 38, 1; 43, 9, 4: nusquam quidquam, nothing whatever , Plaut. As. 3, 3, 41.—
II Transf.
A On no occasion, nowhere, in nothing : nusquam equidem quicquam deliqui, Plaut. Men. 5, 2, 30: praestabo sumptum nusquam melius poni posse, Cic. Q. Fr. 3, 1, 2.—
B With verbs of motion, no whither, to no place , Plaut. Mil. 2, 5, 43; Ter. Eun. 281: nusquam abeo, id. Ad. 246; Auct. Her. 2, 2, 3.—
2 To or for nothing : ut ad id omnia referri oporteat, ipsum autem nusquam, Cic. Fin. 1, 9, 29: plebem nusquam alio natam, quam ad serviendum, Liv. 7, 18; so, nusquam alio, id. 4, 54, 7.—
C Nusquam esse, not to exist, not to be (mostly poet. and in postclass. prose), Plaut. Mil. 4, 4, 62: ergo nunc Dama sodalis Nusquam est, Hor. S. 2, 5, 101; Dig. 47, 2, 38; Cic. Tusc. 1, 6, 11.