obsequium

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ob-sĕquĭum, ii, n. [obsequor].

I In gen., compliance, yieldingness, complaisance, indulgence (class.; syn.: indulgentia, obsequentia): prosequium a prosequendo, obsequium ab obsequendo dicuntur, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: obsequium amicos, veritas odium parit, Ter. And. 68: obsequium atque patientia, Cic. Pis. 2, 5: obsequium et comitas, id. Att. 6, 6: alicui tribuere, Ov. Tr. 5, 6, 30: ventris, i. e. gluttony , Hor. S. 2, 7, 104: animo sumere, to follow the bent of one's inclinations , Plaut. Bacch. 4, 10, 7: in obsequio uxoris, in the service of his wife , Vulg. 4 Reg. 5, 2.—Of inanim. things: flectitur obsequio curvatus ab arbore ramus, by yielding, by its pliancy , Ov. A. A. 2, 179.—In plur.: omnia ei obsequia polliceor, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 3.—

II In partic.

A Compliance in love, yielding, consent , Petr. 113; Col. 6, 27, 10; Curt. 6, 7, 1; 10, 1, 25.—

B Obedience, allegiance : in populum Romanum, Liv. 29, 15, 3: principum, i. e. towards them , Just. 3, 2, 9: ad obsequium redigere, to subjugate , Suet. Aug. 21: nulla colonia vestra erit, quae nos obsequio erga vos fideque superet, Liv. 7, 30, 19: obsequium in regem retinere, Tac. A. 6, 37 (43) fin. ; 13, 3; Just. 20, 4, 9: jurare in obsequium alicujus, to swear obedience or allegiance to one , Just. 13, 2: obsequium erga aliquem exuere, to throw off , Tac. A. 3, 12.

Related Words