obturbo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ob-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to stir up, make turbid.

I Lit.: obturbata proculcatione prius aqua, Plin. 8, 18, 26, § 68. —

II Trop., to throw into disorder or confusion; to disorder , confuse , trouble , disturb , distract : (eos) denso agmine obturbabat, Tac. H. 3, 25: ne obturba, ac tace, Plaut. Poen. 1, 2, 49: lectorem, Suet. Aug. 86; cf.: obturbatur militum vocibus, Tac. H. 3, 10: me scriptio et litterae non leniunt sed obturbant, distract , Cic. Att. 12, 16 fin. : solitudinem, to disturb , id. ib. 12, 18.— Absol. : obturbabant patres specie detestandi, to raise a disturbance or clamor , Tac. A. 6, 24 (30 Ritter).— Impers. : obturbatur, obstrepitur, Plin. Ep. 9, 13, 19.

Related Words