obturo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

obtūro, āvi, ātum, 1 (old inf. pass. obturarier, Cato R. R. 154), v. a., to stop up, to close (class.; syn.: oblino, obstruo).

I Lit.: gutturem, Plaut. Aul. 2, 4, 25: os, id. Stich. 1, 2, 57: foramina, Plin. 19, 10, 58, § 178: dolia operculis, Vitr. 7, 12: aures, i. e. to refuse to listen , Hor. Ep. 2, 2, 105; obstructas eas partes et obturatas esse, Cic. Fat. 5, 10: oculos, Vulg. Num. 24, 3: ora leonum, id. Heb. 11, 33.—

II Trop., to assuage , allay : amorem edendi, Lucr. 4, 869.

Related Words