odor

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ŏdor (old form ŏdos, like arbos, labos, etc., Plaut. Capt. 4, 2, 35; id. Ps. 3, 2, 52; Sall. J. 44, 4), ōris, m. [root od-; Gr. ὄζω, ὄδωδα, ὀδμή; whence oleo, olfacio], a smell, scent, odor (class.; cf. fragrantia).

I Lit.

A In gen.: omnis odor ad supera fertur, Cic. N. D. 2, 56, 141: odorem avide trahere naribus, Phaedr. 3, 1, 3: florum, Cic. Sen. 17, 59.—

B In partic.

1 A pleasant odor , perfume; concr., perfumery , essences , spices (syn. odoramenta).—So mostly in plur.: sternite lectos, incendite odores, Plaut. Men. 2, 2, 4: incendere odores, Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Verr. 2, 4, 35, § 77; 2, 5, 56, § 146: croceos odores Tmolus mittit, Verg. G. 1, 56: perfusus liquidis odoribus, perfumed waters , ointments , balsams , Hor. C. 1, 5, 2; id. Ep. 2, 1, 269: corpus differtum odoribus conditur, Tac. A. 16, 6.— Sing. , Plaut. Mil. 2, 5, 2: fragrans Assyrio odore domus, Cat. 68, 144: ara Fumat odore, incense , Hor. C. 3, 18, 7.—

2 A disagreeable smell , a stench , stink (syn.: nidor, faetor): putidus odor ibi saepe ex sulfure et alumine. Varr. L. L. 5, § 25 Müll.: cum odos aut pabuli egestas locum mutare subegerat, Sall. J. 44, 4: camera odore foeda, id. C. 55, 4: ingratos odores, Ov. M. 2, 626: gravis, Verg. G. 4, 49: taeter, Caes. B. C. 3, 49; Verg. A. 3, 228: malus, Hor. Epod. 12, 8: intolerabili foeditatis odore, Cic. N. D. 2, 40, 127: offensus putrefacti cerebri odore, Suet. Calig. 27 fin. : ignis, Vulg. Dan. 3, 94.—

II Trop., a scent , inkling , hint , presentiment , suggestion : odor suspicionis, Cic. Clu. 27, 73: legum, id. Verr. 2, 5, 61, § 160: hominum furta odore persequi, id. ib. 2, 4, 24, § 53: res fluit ad interregnum, et est non nullos odor dictaturae, id. Att. 4, 18, 3 B. and K. (al. 4, 16, 11): lucri bonus est odor, Juv. 14, 204; cf.: Christi bonus odor sumus Deo in iis, Vulg. 2 Cor. 2, 15: urbanitatis, a tincture of politeness , Cic. de Or. 3, 40, 161.

Related Words