oggannĭo (obg-), īvi or ĭi, ītum, 4, v. n. [ob-gannio],
to yelp , snarl , or growl at (ante- and post-class.): ogganniunt, Enn. ap. Non. 147, 11: quin centies eadem imperem atque ogganniam, Plaut. As. 2, 4, 16: habet haec se quod, dum vivat, usque ad aurem ogganiat, Ter. Phorm. 1030: aliquid in aurem alicujus, Ap. Met. 2, 2, 13.