ŏlĕa, ae (dat. plur. oleabus, Gell. ap. Charis. 1, 40), = ἐλαία.
I Lit., an olive , olive-berry : olea ab elaea, Varr. L. L. 5, § 108 Müll.: oleas caducas, et albas condire, Cato R. R. 58: oleam cogere, legere, stringere, verberare, id. ib. 144; cf. Plin. 15, 2, 3, § 12; Verg. G. 2, 302 al.—
II Transf., an olive-tree , Plaut. Stich. 5, 4, 9: agricola cum florem oleae videt, bacam quoque se visurum putat. Cic. Div. 2, 6, 16; so id. Rep. 3, 9, 15; Quint. 8, 6, 48; 8, 3, 8; 10: ure maris oleas, Ov. F. 4, 741; Vulg. Isa. 17, 6; 24, 13.