omitto

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ŏmitto, īsi, issum, 3, v. a. [ob-mitto], to let go, let loose, let fall.

I Lit. (rare; perh. not in Cic.; cf.: amitto, dimitto): aliquam, Plaut. Mil. 4, 3, 2; id. Stich. 2, 2, 11: mulierem, Ter. Ad. 172: habenas, to let go , Tac. H. 1, 86: arma, to let fall , Liv. 21, 11: animam, to give up the ghost , to die , Plaut. Am. 1, 1, 85.—

II Trop. (class.).

A In gen., to lay aside , let go , give up , dismiss , neglect , disregard : omittere tristitiam, Ter. Ad. 267: iracundiam, id. ib. 754: noxiam, to leave unpunished , id. Eun. 853: apparatum, Liv. 37, 10: nec nostrae nobis utilitates omittendae sunt, Cic. Off. 3, 10, 42: omitte timorem, lay aside , id. Rep. 6, 10, 10: voluptates, id. Fin. 1, 10, 36: omnibus omissis his rebus, laying aside all those things , Caes. B. G. 7, 34: primam navigationem ne omiseris, do not neglect , Cic. Q. Fr. 2, 6, 3: teneo quam optabam occasionem neque omittam, id. Leg. 1, 2, 5: hostes, Just. 1, 8, 6: ducum officia, id. 11, 9, 8.—

B In partic.

1 To pass over , say nothing of , omit , in speaking (cf., relinquo, praetereo): ut omittam cetera quae sunt innumerabilia, Cic. Brut. 76, 266; cf.: ut alia omittam, id. Quint. 22, 70: omitto illa vetera, quod, etc., id. Att. 8, 3, 3: innumerabiles viros, id. Rep. 1, 1, 1: de reditu, id. Pis. 22, 51: de me, id. Rab. Post. 12, 34; Lact. 4, 24, 6.—

2 Of an action, to leave off , give over , cease doing any thing (syn. desino).—With inf.: iratus esse, Plaut. Pers. 3, 3, 26. rogare, id. ib. 4, 4, 90: lugere. Cic. Brut. 76, 266: curare aliquid, id. Cael. 22, 54: mirari, Hor. C. 3, 29, 11.

VII —Hence, ŏmissus , a, um, P. a., negligent , heedless , remiss (ante-class.): animo esse omisso, Ter. Heaut. 962.— Comp. : ab re Omissior, in respect of property , Ter. Ad. 830.

Related Words