opiparus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ŏpĭpărus, a, um (post-class. collat. form ŏpĭpăris, e), adj. [ops-paro],

richly furnished , rich , splendid , sumptuous (anteand post-class.): opiparum magnarum copiarum apparatum, Paul. ex Fest. p. 188 Müll.: Athenae, Plaut. Pers. 4, 4, 1: opimitates, id. Capt. 4, 1, 2: obsonia, id. Mil. 2, 1, 29: munera, Ap. Met. 5, 15, 18.—In the form opiparis, Ap. Met. 1, 24, 11.—Adv.: ŏpĭpărē , richly , splendidly , sumptuously (class.): instructa domus opime atque opipare, Plaut. Bacch. 3, 1, 6: apparatum convivium, Cic. Off. 3, 14, 58; cf. id. Att. 13, 52, 1; Ap. Met. 5, 8, 5.