orbita

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

orbĭta, ae, f. [orbis].

I A track or rut made in the ground by a wheel.

A Lit. (class.): impressa orbita, Cic. Att. 2, 21, 2; id. Verr. 2, 3, 3, § 6; Verg. G. 3, 293; Liv. 32, 17.—

B Trop., a track , course , path (ante-class. and poet.): neque id ab orbitā matrum familias instituti, quod, etc., Varr. ap. Non. 542, 28; Plin. 8, 58, 83, § 227; a beaten path , Quint. 2, 13, 16: veteris culpae, i. e. bad example , Juv. 14, 37.—

II An impression , mark left by a ligature: vinculi, Plin. 17, 23, 35, § 210.—

III A circuit , orbit : orbita lunae, Auct. Aetn. 230: lunaris illa orbita, Sen. Q. N. 7, 10, 2.

Related Words