osculor

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

oscŭlor, ātus, 1 (old form auscŭ-lor, Plaut. As. 5, 2, 42; id. Merc. 3, 3, 14; old inf. oscularier; v. infra), v. dep. [osculum], to kiss (class.).

I Lit.: compellando blanditer, ausculando. Plaut. As. 1, 3, 69: eam vidisse cum alieno oscularier, kissing each other , id. Mil. 2, 2, 88: osculari atque amplexari inter se, id. ib. 5, 1, 40: ille autem me complexus atque osculans flere prohibebat, Cic. Rep. 6, 14, 14: eum complexus, osculatusque dimisit, id. Att. 16, 5, 2: simulacrum, id. Verr. 2, 4, 43, § 94: osculetur me osculo oris sui, Vulg. Cant. 1, 1. —

II Transf., to make much of , to value , prize : inimicum meum sic amplexabantur, sic osculabantur, Cic. Fam. 1, 9, 10: scientiam juris tamquam filiolam, id. Mur. 10, 23.

Related Words